Laseroterapia

Laseroterapia to stosunkowo młoda metoda leczenia. Historia jej klinicznego zastosowania liczy sobie ponad 20 lat.

 

W tym czasie laseroterapia stała się bogatsza o:

 

W ostatnim czasie zmieniła się prawie całkowicie w zautomatyzowany proces. Obecnie można bez przesady powiedzieć, że laseroterapia samodzielnie lub jako komponent kompleksowego leczenia jest włączona praktycznie we wszystkie rozdziały medycyny.

 

Efektywność, szybkość, bezbolesność, aseptyczność, brak ograniczeń wiekowych i zjawisk ubocznych - to cechy wyróżniające współczesną terapię laserową.

 

Mimo stosunkowo krótkiego czasu wykorzystywania laserów w ciągu ostatnich lat, ich zastosowanie na tyle się rozszerzyło, że obecnie jest już sens mówienia o całych dziedzinach, w których są stosowane. W rezultacie wielu badań stwierdzono, że niskoenergetyczne promieniowanie laserowe posiada biologiczne właściwości przeciwzapalne, odczulające, łagodzące ból, spazmolityczne i przeciwkrwotoczne. Odbywający się z jego udziałem proces metaboliczny staje się szybszy lub wolniejszy.

 

Mechanizm działania promieni lasera polega na wywołaniu drgań (oscylacji) atomów w naświetlanych komórkach i tkankach. Występuje tu zjawisko rezonansu elektronicznego paramagnetycznego, które wzbudza promieniowanie wtórne udzielające się sąsiednim tkankom położonym głębiej. Proces taki zachodzi aż do głębokości kilku centymetrów. Efektem biostymulacji jest normalizacja wszystkich niezliczonych procesów odbywających się nieustannie w ludzkim organizmie, między innymi na poziomie molekularnym.